ای دل بشارت می دهم خوش روزگاری می رسد
با درد و غم طی می شود یا شهریاری می رسد
خدایا!عزیزانی که می روند، برای همیشه،
تکه ای از قلب ما را هم با خود می برند،
آن وقت ما می مانیم و جای خالی آنها
در کنارمان و قلبی که برای همیشه
ناتمام است.
پروردگارا! می دانم ارزش قلب ها
به تکه های شکسته و ترک برداشته آنهاست،
اما کاری کن توان پذیرش این درد را داشته باشم
هرگز دری بسته نمی شود، مگر اینکه جایی یک پنجره گشوده شده باشد.
و همیشه چیز بهتری به تو اعطا می شود، زمانی که چیزی از تو ستانده می شود.
حرف های ما هنوز ناتمام .....
تا نگاه می کنی:
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی !
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگریز می شود
آی .....
ای دریغ و حسرت همیشگی!
ناگهان
چقدر زود
دیر می شود!
خدایا!
بازهم کمکم کن
در سختیهای روزگار
در حوادث روز و شب
از تنگنهای این سو
و اندوه های آن سو
رهایم کن
گاهی که دلم از این و آن زمین و زمان می گذرد
نگاهم را به سوی تو و آسمان می گیرم
و آنقدر با تو درد و دل می کنم
تا کم کم چشم هایم با ابر بهار مسابقه می گذارند،
و پس از آن است که قلبم سبک می شود
تو می آیی و تمام فضای دلم را پر می کنی
آن وقت دیگر آرام می شوم
و احساس می کنم هیچ چیز نمی تواند مرا از پای در آورد
چون تو را در قلب دارم