گاهی که دلم از این و آن زمین و زمان می گذرد

نگاهم را به سوی تو و آسمان می گیرم

و آنقدر با تو درد و دل می کنم

تا کم کم چشم هایم با ابر بهار مسابقه می گذارند،

و پس از آن است که قلبم سبک می شود

تو می آیی و تمام فضای دلم را پر می کنی

آن وقت دیگر آرام می شوم

و احساس می کنم هیچ چیز نمی تواند مرا از پای در آورد

چون تو را در قلب دارم